Ons dagelijks brood
Het dagelijks brood in Nederland kent heel wat meer variatie dan in Frankrijk, maar het gaat steeds beter. Vijfentwintig jaar geleden bakten de bakkers in Daumazan-sur-Arize stokbrood, stokbrood en stokbrood.
Het heeft enkele jaren geduurd voor de bakker heel voorzichtig ook roggemeel gebruikte, maar ook dat brood leek nog steeds bijna wit. Het assortiment werd echter steeds groter en nu is er zelfs echt bruin brood te krijgen. Stokbrood vormt wel, nog steeds de hoofdschotel van het assortiment van de bakker.
Stokbrood
Eet jij ook zo graag dat Franse stokbrood? Stokbrood lijkt een visitekaartje van Frankrijk, zoals onze tulpen. Het stokbrood schijnt drie maal per dag gebakken te moeten worden, want de Fransen zijn kieskeurig wat betreft hun stokbrood. Departementaal, zowel als regionaal worden zelfs wedstrijden gehouden om te kunnen bepalen welke ambachtelijke bakker de beste baguette bakt.
Er zijn diverse maten stokbrood die overal net even anders heten. In Daumazan kennen ze de grote flûte, de baquette en de dunne ficelle, waarmee je zo lekker in de soep of saus kunt dopen.
Maar is dat stokbrood wel zo Frans?
Nee, de oorsprong van dat stokbrood is helemaal niet Frans, maar Noord-Afrikaans! Tientallen jaren geleden heeft bakker Poilâne in Parijs dat al nagegaan. Vroeger aten de Fransen helemaal geen stokbrood, maar platte broden. Deze bakker heeft na mintieus onderzoek een boek geschreven over het brood in Fankrijk. Geheel naar de oude recepten heeft hij dat ouderwetse, originele platte Franse brood weer geïntroduceerd.
Het meel voor dat brood is van de oorspronkelijke samenstelling en wordt speciaal voor Poilâne bij één molenaar gemalen. Zijn brood is zeer smaakvol en blijft lang vers. In de bakkerij bakt men 9000 broden per dag en exporteert daar een deel van naar 15 verschillende landen. Sommige Parijzenaren vinden zijn brood zo lekker dat zij voor hun lunch één verse boterham gaan kopen bij boulangerie Poilâne (8 rue du Cherche Midi).
Er zijn andere, recentere ontwikkelingen wat brood betreft, fabrieksbrood. Een broodfabriek bij Toulouse brengt meer dan smaakvolle producten op de markt.
Bakker Roland Cottes begon, wegens een te grote en groeiende klantenkring, fabrieksmatig brood te produceren. Het resultaat beviel hem niet. Volgens een oud recept, met zuurdesem, probeerde hij in zijn fabriek betere broden te bereiden, maar nog was hij niet tevreden. Onze bakker besefte dat het fabrieksproces te snel ging. Deeg heeft tijd nodig!
Roland Cottes vertraagde het fabricage proces en toen was hij tevreden met het resultaat. Kieskeurig als veel Fransen kunnen zijn wat eten betreft, kochten velen zijn brood. Onze bakker werd eerst beroemd en vervolgens rijk.
Het wordt nog leuker, want men kan tegenwoordig bij een ruim aantal Nederlandse “warme bakkers” brood van Roland Cottes kopen.
Waarom zouden wij dan nog naar Frankrijk moeten? Ach……, je weet vast nog wel een paar redenen om in la douce France te willen zijn.
En als je dan weer in Frankrijk bent, wat wordt het dan? Stokbrood of een oorspronkelijk Frans, plat brood?
